Kinderen praten, huilen, lachen, knutselen, vervelen, zingen, tekenen, ravotten, gooien met water. En dat zijn nog maar paar van de uitingsvormen waarover kinderen beschikken. Met hun gedrag laten ze zien wie ze zijn. Daarom geef ik ze hier in onze ‘Villa Petit Paradis Damsterstede’ in Groningen alle ruimte om zelf beslissingen te nemen. Ik vertel niet wat, of hoe ze iets moeten doen. Ik stimuleer wel, maar móeten is niet mijn ding. Als volwassene zet ik juist een stap terug, zoveel mogelijk volgens de pedagogische filosofie van ‘Reggio Emilia’.
Kinderen leren het meest als ze zelf kunnen kiezen. En ik zie dat ze trots zijn op hun zelf gekozen activiteiten. Het verschil tussen goed en fout in hun zelf gekozen gedrag wordt minder voelbaar. Het is prachtig om te zien hoe ze zijn. Je zíet ze leren. Ik denk dat dat op lange termijn leidt tot mensen die op latere leeftijd beter achter hun keuzes kunnen staan.
Kinderen leren het meest als ze zelf kunnen kiezen.
Eerlijk is eerlijk: niet élk kind past in deze filosofie. Sommigen hebben wat meer structuur nodig. Dat merk je snel genoeg, bijvoorbeeld als kinderen heel vaak afwachtend zijn. Dat betekent niet dat ze zich niet mogen vervelen. Want ook dat kan een keuze van het kind zijn. Soms komen ze dan gewoon even bij me zitten en kletsen. En na een paar minuten zijn ze dan ineens weg. Hebben ze toch iets gevonden waarmee ze aan de slag gaan. Dat is het mooie: in het brein van kinderen kan van alles ontstaan.